| Muhammed Esed Meali |
|
| 1: Ben bu beldeyi tanıklığa çağırırım, | |
| 2: senin serbestçe yaşadığın bu beldeyi, | |
| 3: ve (tanıklığa çağırırım) anne babayı ve çocukları: | |
| 4: Gerçek şu ki, Biz insanı acı, sıkıntı ve imtihan (ile yüklü bir hayat)a gönderdik. | |
| 5: İnsan, kimsenin kendi üzerinde güç sahibi olmadığını mı zannediyor? | |
| 6: Övünüp duruyor: "Ben, yığınla servet tükettim!" | |
| 7: Peki, kimsenin kendisini görmediğini mi sanıyor? | |
| 8: Biz ona iki göz vermedik mi? | |
| 9: Bir dil ve bir çift dudak, | |
| 10: ve ona (kötülüğün ve iyiliğin) iki yolunu da göstermedik mi? | |
| 11: Ama o, sarp yokuşa tırmanmayı denemedi... | |
| 12: Bilir misin nedir o sarp yokuş? | |
| 13: (O,) boynunu (günah zincirinden) kurtarmaktır; | |
| 14: yahut (kendi) aç iken (başkasını) doyurmaktır, | |
| 15: yakını olan bir yetimi, | |
| 16: yahut toprağa uzanıp kalmış olan (yabancı) bir yoksulu, | |
| 17: ve imana ermişlerden ve birbirine sabrı ve merhameti tavsiye edenlerden olmaktır. | |
| 18: İşte böyleleri dürüstlüğe ve erdemliliğe erişmiş olanlardır; | |
| 19: Bizim mesajlarımızın doğruluğunu inkara şartlanmış olanlar ise kötülüğe batmış kimselerdir, | |
| 20: üzerlerine salınmış ateş (ile). | |
